Atimu kang wingit mara selehna ing dhadhaku,
atimu kang wengis mara tumpangna ing tanganku.
Priya kang tansah ngulandara mara nyedhaka,
ing tanganku tumetes anyesing banyu sih sutresna.
Angin bengi angining pangayoman,
mara nyedhaka ing samubarang tumandukmu.
Priya kang tansah ngulandara,
ing kene ana halte pungkasan.
(Napsiah Sastrasiswaja, Djaja Baja: XVIII No. 28, 16)
0 comments:
Post a Comment